Panteramaniet - Amanita pantherina

De Panteramaniet is een vrij algemene Amaniet die in zowel loof- als naaldbossen voorkomt. Meestal wordt hij gevonden op zandbodems.

De hoed van de Panteramaniet is licht- tot donkerbruin gekleurd en is bezet met spierwitte wratten. Door regen kunnen deze wratten er vanaf spoelen waardoor hij lastiger te herkennen kan zijn. De hoedrand is vooral bij oudere exemplaren duidelijk gestreept.

De steel is wit gekleurd en helemaal glad. Tevens bevat de steel een witte ring die niet gestreept is.

De knolvoet steekt vaak diep in de grond en heeft een kenmerkende, soms omgeslagen, rand.

De Panteramaniet kan gemakkelijk verward worden met 2 andere soorten Amanieten: de Grauwe Amaniet ( Amanita excelsa ) en de Parelamaniet( Amanita rubescens ).

WAARSCHUWING:

In Nederland valt de Panteramaniet evenals de vliegenzwam onder de werking van de Opiumwet. De panteramaniet is echter giftiger dan de vliegenzwam en inname ervan kan leiden tot het zogeheten pantherina-syndroom. Beide paddenstoelen kunnen leiden tot dezelfde verschijnselen. Inname van de panteramaniet kan echter leiden tot convulsies (stuipen). De tijdsspanne tussen inname en verschijnselen bedraagt een half uur tot drie uur.

De vergiftiging verloopt in twee fasen:

• de excitatiefase met gedragssymptomen zoals euforie, woede, agitatie, verwardheid, delier en hallucinaties.
• de fase van diepe slaap volgt op de excitatiefase en is gekenmerkt door het optreden van een comateuze toestand. De patiënt herstelt doorgaans na 12 tot 24 uur. In sommige gevallen verloopt de intoxicatie dodelijk. Er is geen antigif beschikbaar.

Het giftige iboteenzuur van de paddenstoel wordt bij het drogen omgezet in het minder giftige muscimol. De giftige dosis wordt bereikt bij inname van meer dan 100 gram verse paddenstoelen.

Bron: Wikipedea